Edvard Grieg to urodzony 15 czerwca 1843 roku w Bergen kompozytor pochodzenia szkockiego. Na stałe wpisał się w historię muzyki w Norwegii, nie tylko muzyki klasycznej. Już jako dwunastoletni chłopiec rozpoczął studia w konserwatorium w Lipsku. Jego nauczycielami byli znakomici profesorowie – Iganz Moschels (klasa fortepianu), Friedrich Richter (lekcje harmonii i kontrapunktu) o Karl Heinrich Reinecki (kompozycja).
Nauka trwała do 1862 roku, następnie Grieg osiadł w Kopenhadze, gdzie zaprzyjaźnił się z innymi kompozytorami, co zaowocowało wzajemną inspiracją. Z Nielsem Wilhelmem Gade i Johannem Peterem Harmannem, bo o nich mowa, założył towarzystwo Eutrepe, które promowało ówczesną muzykę skandynawską z naciskiem na duński romantyzm. W 1866 roku przeprowadził się do Christianii (obecne Olso) i pracował jako dyrygent.
W zimie tego roku pojechał do Włoch, gdzie poznał Henryka Ibsena. W 1868 skomponował pierwsze ze swoich najbardziej znanych dzieł „Koncert fortepianowy a-moll op. 16”. W latach 1874-1875 Ibsen poprosił go o skomponowanie muzyki do swojego dramatu „Peer Gynt”. Dwie suity napisane do tego dzieła zapewniły mu największy rozgłos i są do dziś uważane, za jego największe osiągnięcie. „I suita Peer Gynt” zawierała m.in. „Poranek”, „Śmierć Azy”, „Taniec Anitry” czy słynne „W grocie Króla Gór”, „II suita Peer Gynt” m.in. „Pieśń Solwejgi”.
W 1880 roku powrócił do rodzinnego Bergen, a później znów przeprowadził się, tym razem do pobliskiego Troldhaugen. Wtedy zaczęło się też jego życie w drodze, ciągłe podróże jako pianista, dyrygent i akompaniator. Uroczystość 200-lecia narodziny duńskiego poety i dramaturga Ludvika Holberga w 1884 roku dała pretekst do skomponowania kolejnego wielkiego dzieła, suity w dawnym stylu „Z czasów Holberga”. Grieg zmarł 4 września 1907 roku w rodzinnym Bergen. Zapamiętany był jako twórca muzycznej, narodowej szkoły norweskiej.
Kanwą jego utworów były skandynawskie dzieła literackie – sagi, poezja ludowa, legendy czy nordycka ballada. Wprowadzał do muzyki klasycznej elementy folklorystycznej muzyki skandynawskiej. Komponował zarówno utwory liryczne i minimalistyczne (bliskie impresjonizmowi) jak i takie z bogatym akompaniamentem, rozbudowaną harmoniką oraz niebywałą zgodnością melodii z tekstem, zarówno w akcentach jak i frazowaniu. Do dziś pozostaje klasykiem europejskiej muzyki poważnej.
Edvard Grieg – „W grocie Króla Gór”: