Niccolò Paganini urodził się 27 października 1782 roku w Genui, zmarł 27 maja 1840 roku w Nicei. Był niezwykle cenionym we Włoszech oraz całej Europie skrzypkiem.

Ponadto komponował oraz grał na altówce i gitarze. Dzieciństwo Paganiniego nie należało do szczęśliwych. Surowy ojciec zmuszał chłopca od wczesnych lat do nauki gry na różnych instrumentach. Wszelkie przejawy niechęci karane były biciem. Chłopiec grał dziennie nawet kilkanaście godzin. Paganini był bardzo utalentowany muzycznie i szybko zaczął występować przed publicznością, wzbudzając zachwyt.

Prawdziwą karierę rozpoczął dopiero po opuszczeniu rodzinnego domu. Ojciec nie sterował już nim i mógł samodzielnie koncertować. Występował w całym kraju. Szybko zyskał uznanie wśród innych artystów. Niccolò Paganini oprócz muzyki kochał też zabawę. Większość swoich pieniędzy wydał na hazard i imprezy do białego rana. Przez pięć lat słuch w ogóle o nim zaginał. Najprawdopodobniej Paganini trafił do więzienia za kradzieże. Miał przebywać tam do 1805 roku.
Mimo rozrywkowego życia Niccolò Paganini był bardzo popularnym artystą we Włoszech. Wkrótce jego muzyka znana była również w całej Europy. Skrzypek na zagraniczną trasę koncertową udał się w 1828 roku. Okazała się ona wielkim sukcesem. Występował w Austrii, Niemczech, Francji i Anglii, a w 1829 roku pojawił się w Poznaniu i Warszawie. Polska prasa mocno interesowała się włoskim muzykiem oraz jego pojedynkiem na nuty z Karolem Lipińskim. Plotki potęgowało też ekscentryczne zachowanie Paganiniego poza sceną. Przed śmiercią muzyk mieszkał w Nicei. Zmarł na gruźlicę.
Muzyka Paganiniego do dziś budzi emocje. Współczesnym znawcom gry na skrzypcach trudno jest jednoznacznie określić technikę Włocha. Wśród hipotez pojawiają się informacje o wklęsłym obojczyku, dzięki któremu utrzymanie skrzypiec było łatwiejsze. Ponadto Paganini mógł cierpieć na zespół Marfana, którego objawem mogły być wyjątkowo długie palce. Mówi się, że muzyk wprowadził nowy chwyt, zwany „chwytem Paganiniego”. Utwory, jakie Niccolò Paganini wykonywał na koncertach skomponował samodzielnie. Dorobek muzyczny włoskiego skrzypka to mnóstwo koncertów i wariacji. Do najsłynniejszych należą 24 Capriccia, Campanella oraz „Il Carnevale di Venezia”.