Béla Bartók urodził się 25 marca 1881 roku w Nagyszentmiklós, zmarł 26 września 1945 roku w Nowym Jorku. Znany i ceniony kompozytor węgierskiego pochodzenia. Béla Bartók był także pianistą, znacznie większy sukcesy obniósł jednak jako kompozytorów, na stałe wpisując się w dwudziestowieczną historię muzyki. Ponadto zapoczątkował etnografię muzyczną, zajmując się analizą muzyki ludowej. Béla Bartók przyszedł na świat w zamożnej rodzinie. Ojciec pełnił funkcję dyrektora szkoły handlowej, a matka była nauczycielką. To ona zachęciła go do muzyki, ucząc gry i komponowania.

Szybko zauważono talent Bartóka. Pierwszy publiczny występ chłopiec zaliczył w 1892 roku. W następnych latach kształcił się w Bratysławie pod okiem Laszlo Erkela. W 1899 roku rozpoczął studia na Akademii Muzycznej w Budapeszcie. Cały czas tworzył własne kompozycje, jednak negatywne opnie na ich temat zniechęciły go. Wówczas Bartók skupił się na grze na pianinie. Do komponowania powrócił w 1902 roku, będąc pod silnym wpływem muzyki Liszta i Straussa. Ogromny wpływ na twórczość Bartóka miał folklor, na rzecz którego odrzucił powszechny romantyzm. Było to najbardziej radykalne posunięcie w muzyce XX-wieku. To jednak nie zawsze spotykało się z aprobatą, co negatywnie wpływało na kondycję psychiczną muzyka. Dopiero po sukcesie baletu „Drewniany Książę” miał otwartą drogę do kariery.

Béla Bartók za cel postawił sobie stworzenie odmiennego stylu, który charakteryzowałby muzykę węgierską. Międzynarodową sławę kompozytorowi zapewnił poemat symfoniczny „Kossuth”. Kolejnym istotnym utworem w karierze Bartóka była opera „Zamek Sinobrodego”, którą napisał dla swojej żony Márty Ziegler, która urodziła mu syna. Małżeństwo przetrwało do 1923 roku. Drugą żoną artysty była Edyta Pásztory, z którą także miał syna. Specjalnie z myślą o swoim potomku przygotował utwór do nauki gry na fortepian, obecnie nazywany „Mikrokosmosem”.

Jako liberał nie chciał, by jego muzyka była odtwarzana w niemieckich i włoskich rozgłośniach radiowych. W 1940 roku postanowił wyjechać do Nowego Jorku, tam jednak jego muzyka nie była zbytnio popularna. Środki na utrzymanie zdobywał przede wszystkim ucząc gry na fortepianie. Na zlecenie dyrektora Bostońskiej Orkiestry Symfonicznej napisał Koncert na orkiestrę. Tuż przed śmiercią dokończył jeszcze III Koncert fortepianowy i Koncert altówkowy. Zmarł na białaczkę w wieku 64 lat.

Béla Bartók – „Drewniany Książę”: