Ludwig van Beethoven to jeden z największych i najbardziej utalentowanych kompozytorów w historii muzyki. Należał do tzw. grupy „klasyków wiedeńskich” i zapoczątkował romantyzm w muzyce.
Ludwig van Beethoven przyszedł na świat w grudniu 1770 r. w Bonn (Niemcy) jako drugie dziecko Johanna oraz Marii Magdaleny. Już w wieku 4 lat ujawnił swój ogromny talent muzyczny, a mając 7 lat dał swój pierwszy koncert. Wtedy właśnie Ludwig rozpoczął karierę pianisty. Jako młodzieniec Beethoven otrzymał posadę nauczyciela muzyki i wszedł do świata arystokracji. Gdy miał 17 lat, wyjechał do Wiednia. Po powrocie do domu zmarła jego matka, a Ludwig wziął odpowiedzialność za całą rodzinę, gdyż jego ojciec pogrążył się w alkoholowym nałogu.
W wieku 22 lat na stałe przeprowadził się do Wiednia – ówczesnej europejskiej stolicy muzyki. W tym czasie zmarł jego ojciec, a on sam zyskał sławę wirtuoza oraz wsparcie zamożnych mecenasów, mogąc całkowicie oddać się pracy twórczej. W 1800 r. podczas swojego pierwszego płatnego koncertu zaprezentował I symfonię, którą wiedeńska publiczność od razu pokochała. Niestety u szczytu kariery, Beethoven mając zaledwie 25 lat, zaczął tracić najcenniejszy dla muzyka zmysł słuchu. Po tym jak dowiedział się on o nieuleczalności i postępowaniu choroby, był bliski popełnienia samobójstwa. Z czasem jednak zaakceptował swoją ułomność i zrezygnował z koncertów przed publicznością, skupiając się wyłącznie na komponowaniu. Wówczas powstało jedno z jego najwspanialszych i najdoskonalszych dzieł- II symfonia D-dur op.36 oraz III symfonia Es-dur op.55 „Eroica”, która dała początek romantyzmowi w muzyce.
Nawet mimo braku koncertów, sława Beethovena rosła. Jego dorobek kompozytorski powiększył się o
- 5 kwartetów,
- 4 symfonie (m.in. IX d-moll op. 125),
- 4 koncerty (np. Es-dur op. 73 „Cesarski”),
- tria,
- pieśni (np. „Adelaide” op. 46),
- uwertury (np. „Corolian” op. 62),
- bagatele (w tym: „Dla Elizy”),
- opery („Fidelio” op. 73),
- sonaty.
Po śmierci brata Kaspara musiał zaopiekować się jego synem – Karlem, zaniedbując tym samym swoją pracę twórczą. Wówczas powstała Wielka Sonata B-dur op. 106 – „Hammerklavier”. W 1819 r. Ludwig van Beethoven całkowicie utracił słuch. W ostatnich latach życia tego kompozytora uhonorowano go złotym medalem oraz członkostwem w szwedzkiej Akademii Nauk. Beethoven zmarł 26 marca 1827 r. w Wiedniu.
Twórczość L. van Beethovena to doskonałe połączenie formy z emocjonalnością, a także klasycyzmu i romantyzmu. Dzieła tego kompozytora wyrażają idee wolności, zachwytu nad pięknem natury i życia oraz postulat wzajemnego braterstwa i uznania godności jednostki.
Ludwig van Beethoven – „Dla Elizy”:
Bardzo ładna notatka, dziękuje jej/jemu dostałam piątkę i bardzo się cieszę. Nie patrzcie lepiej na powyższe komentarze ponieważ są to bardzo brzydkie słowa, których używa tylko i wyłącznie patologia np. taki Dawid Szalaty, Paweł Mikołajczyk, Piotr Plewa, Mateusz Płociński. Z klasy piątej b szkoły podstawowej nr.1 w Chełmnie Imienia Filomatów Pomorskich. Jeszcze raz dziękuje za piękną notatkę. Pozdrawiam gorąco Jagoda Janowska super i dziękuje.
Również bardzo dziękuje naprawdę bardzo ładna notatka o Ludwiku van Beethovenie. Naprawdę jest szczegółowa i ma bogate słownictwo na, które zwracam szczególną uwagę. Ten, kto ją napisał jest bardzo mądrym i zdolnym człowiekiem, tak jak Ludwik van Beethoven. Ma bardzo ładne utwory mój ulubiony utwór to,, Oda do radości”. Inne zresztą są też bardzo ładne i bogate. Teraz przedstawię wam, krótkie streszczenie informacji o Ludwiku van Beethovenie: Ludwik van Beethoven urodził się w 1770 roku w Boon jako syn Johanna i Marii Magdaleny z domu Laym. Był drugim z siedmiorga dzieci, jednak tylko troje z nich dożyło wieku dorosłego. Zarówno dziadek, jak i ojciec kompozytora byli muzykami, jednak jego bracia nie zdradzali większych zdolności w tej dziedzinie. Natomiast Ludwik już w wieku czterech lat przejawiał ogromny talent muzyczny. Mając siedem lat, dał pierwszy koncert w Kolonii i w ten sposób rozpoczął karierę pianisty. Ojciec pokładał w nim wielkie nadzieje, jednak nie bardzo potrafił chłopcu pomóc-bywał gwałtowny i nadużywał alkoholu, wiele wymagał niewiele ucząc. Duży wpływ na Beethovena wywarł jeden z jego nauczycieli, Ch.Neefe, który rozkochał go w muzyce Bacha. Już jako młodzieniec, w 1785 roku, Beethoven poznał Franza Gerharda Wegelera, wieloletniego przyjaciela, dzięki któremu otrzymał posadę nauczyciela muzyki u państwa von Breuning. Ta posada pozwoliła mu wejść do świata arystokracji. W wieku siedemnastu lat Beethoven wyjechał do Wiednia i choć wróżono mu tam wielką karierę, powrócił po zaledwie dwóch tygodniach na wieść o chorobie matki. Cierpiąca na suchoty Maria Beethoven zmarła po kilku dniach od powrotu syna. Dziękuję jeszcze raz za notatkę i przeczytajcie co napisałam. Pozdrawiam gorąco Kinga Wiśniewska.
bóg zapłać to jest to czego szukam
Bardzo dziękuję za tą notatkę. Jest napisana starannie, czytelnie, a przede wszystkim – ciekawie. Jeszcze raz dziękuję! 🙂