Maurice Ravel znany jest przede wszystkim z tego, że skomponował orkiestrowy utwór „Bolero”. Ten francuski kompozytor żyjący na przełomie XIX i XX w. tworzył unikatową muzykę złożoną z elementów impresjonistycznych i folklorystycznych (głównie rodem z Hiszpanii), a także klarowności neoklasycznej formy oraz mistrzowskiej instrumentacji.
Maurice Ravel urodził się 7 marca 1875 r. w Ciboure (Francja). W wieku 7 lat zaczął się on uczyć gry na fortepianie, a 5 lat później – próbował swych sił jako kompozytor. Studiując w paryskim Konserwatorium, mógł poszczycić się już niezłym dorobkiem artystycznym w postaci pieśni, dzieł fortepianowych i kwartetu smyczkowego. Ówczesne utwory Ravela miały charakter typowo impresjonistyczny (np. „Miroirs”), a także ujawniały zainteresowanie kompozytora dawnymi formami oraz stylami (jak np. „Pawana na śmierć infantki”). Jako młodzieniec Maurice fascynował się muzyką tworzoną przez Mozarta, Fauré’ego, Chabriera czy Debussy`ego.
Na początku XX w. rozpoczął się najbardziej płodny okres twórczy Ravela. Powstały wtedy takie dzieła jak: „Rapsodia hiszpańska”, opera komiczna „Godzina hiszpańska”, „Szeherezada”, duet fortepianowy „Ma Mère I`Oye”, a w 1912 r. miała miejsce premiera pierwszego baletu Ravela – „Daphnis et Chloë”. W tym samym czasie kompozytor poznał, a następnie bardzo polubił Igora Strawińskiego, który wywarł na niego przejściowy, ale znaczny wpływ.
W 1916 r. Ravela powołano do wojska i wysłano na front, gdzie podupadł na zdrowiu. Zabitym na wojnie żołnierzom i zarazem jego kolegom poświecił utwór z 1917 r. pt. „Nagrobek Couperina”. Lata 20. upłynęły mu na zagranicznych podróżach oraz tworzeniu poematu choreograficznego „La Valse”, nowatorskiej opery pt. „Dziecko i czary”, „Sonaty na skrzypce i fortepian” pamięci Debussy`ego, słynnego „Bolera”, Koncertu fortepianowego D-dur na lewą rękę oraz dwóch koncertów fortepianowych. Dzięki tym kompozycjom został doceniony przez amerykańską krytykę i Brytyjczyków, którzy uhonorowali go tytułem doctor honoris causa Uniwersytetu w Oxfordzie.
W 1932 r. Ravel miał wypadek samochodowy, który wywołał u niego nieuleczalną chorobę. W ostatnich latach swego życia stworzył jeszcze utwór „Don Kichot i Dulcynea”, Koncert fortepianowy G-dur oraz kilka pieśni. Maurice Ravel zmarł 28 grudnia 1937 r. w Paryżu.
Styl Ravela charakteryzował się bogatą harmonią, subtelną rytmiką oraz wyrafinowaną orkiestracją. Utwory tego kompozytora wymagają ogromnej brawury wykonawczej.