Johannes Brahms

Johannes Brahms - biografiaJohannes Brahms był jednym z największych niemieckich kompozytorów XIX w. Często określano go mianem następcy Bacha, Schuberta oraz Beethovena, a także klasykiem romantyzmu, ponieważ bardzo dbał o klarowność formy muzycznej. Brahms skomponował aż 4 symfonie oraz dzieła reprezentujące niemal każdy gatunek muzyczny (oprócz opery).

Johannes Brahms przyszedł na świat 7 maja 1833 r. w Hamburgu w rodzinie silnie związanej z muzyką (jego ojciec był kontrabasistą w orkiestrze miejskiej). Jako młody chłopiec Johannes śpiewał z chórze, a w niedługim czasie stał się jego profesjonalnym dyrygentem. Wówczas zaczęły powstawać jego pierwsze utwory.

Niestety większość z tych dzieł zniszczył sam Brahms. Pierwszych lekcji muzyki udzielał mu ojciec i w niedługim czasie, już pod okiem profesjonalnych nauczycieli, opanował on sztukę gry na fortepianie oraz kompozycji. Jeszcze przed 1853 r., mając 20 lat, Johannes Brahms poznał Roberta Schumanna, który zachwycił się talentem chłopaka i napisał o nim artykuł w gazecie. Od tego czasu obaj kompozytorzy bardzo się przyjaźnili. Dzięki wsparciu ze strony Schumana Brahms mógł opublikować swoje pierwsze dzieła: sonaty fortepianowe oraz zbiory pieśni.

Pomiędzy 1857 a 1859 r. Brahms był nadwornym muzykiem w Detmold. Wtedy również powstał jego I Koncert fortepianowy d-moll. W kolejnych latach pracował w Wiedniu, gdzie został dyrektorem artystycznym Singakademie, a potem – Towarzystwa Przyjaciół Muzyki. W 1865 r. zmarła jego matka, na której cześć powstał monumentalny utwór Ein Deutsches Requiem. Wówczas Johannes posiadał już swój własny, indywidualny styl, którego dowodem są takie kompozycje jak:

  • Kwintet fortepianowy f-moll,
  • Sonata wiolonczelowa e-moll,
  • Tańce węgierskie,
  • Rinaldo (kantata),
  • Rapsodia do Zimowej podróży w góry Harzu Goethego.

W latach 70. XIX w. Brahms stał się bardzo popularny za granicą, o czym świadczy zdobycie przez niego złotego medalu Philharmonic Society w Londynie oraz tytułu doktor honoris causa w Cambridge oraz we Wrocławiu. Wówczas także skomponował Uwerturę akademicką. Po 40. r.ż. J. Brahms zaczął tworzyć muzykę symfoniczną (I Symfonia c-moll, II Symfonia D-dur, Koncert skrzypcowy D-dur) oraz pieśni (Pieśń triumfu, Pieśń przeznaczenia). W latach 80. XIX w. otrzymał on honorowe obywatelstwo w rodzinnym Hamburgu, a jego kolejnymi dziełami były m.in.: III Symfonia F-dur, II Koncert fortepianowy B-dur, Koncert podwójny a-moll na skrzypce i wiolonczelę, Kwintet smyczkowy G-dur, Kwintet klarnetowy h-moll. Johannes Brahms zmarł 3 kwietnia 1897 r. w Wiedniu.

Kompozytor ten często nawiązywał do muzyki klasycznej, tworzonej np. przez Beethovena, a także form baroku, dlatego, iż był mocno przywiązany do tradycji.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany.