Pierre Boulez jest jednym z liderów powojennej awangardy muzycznej, uznanym na całym świecie dyrygentem oraz najwybitniejszym interpretatorem klasyki XX-wiecznej muzyki. Z jego inicjatywy rząd francuski powołał w 1977 r. największą na świecie instytucję dedykowaną nowej muzyce o nazwie IRCAM (Institut de Recherche et Coordination Acoustique/Musique). W 2012 r. został uhonorowany polskim Złotym Medalem „Zasłużonego Kulturze Gloria Artis”.
Pierre Boulez przyszedł na świat 26 marca 1925 r. w Montbrison (Francja). Swoją edukację muzyczną zaczął od prywatnych lekcji gry na fortepianie. Początkowo planował związać swoją przyszłość z matematyką, lecz w 1942 r. przeniósł się do Paryża, gdzie całkowicie poświęcił się muzyce. Dwa lata później uczęszczał na zajęcia z analizy muzycznej prowadzone przez O. Messiaena i dzięki swoim zdolnościom matematycznym tworzył nowe koncepcje struktury oraz formy muzycznej. Wówczas skupił się także na dążeniu do rozszerzenia techniki dodekafonicznej na inne parametry muzyczne, co dziś nazywamy serializmem totalnym. Przykładami tego dążenia są np. „Structures I” na dwa fortepiany i „Młot bez mistrza” na głos oraz zespół instrumentalny.
Dzięki temu drugiemu utworowi Boulez zajął czołową pozycję na świecie jako jeden z przedstawicieli awangardy muzycznej, a następnie związał się z „Mekką nowej muzyki”, czyli Międzynarodowymi Letnimi Kursami Nowej Muzyki w Darmstadt. Jego nowym dziełem była komponowana w latach 1955-57 „III Sonata fortepianowa’, która stała się dowodem na urzeczywistnienie idei zastosowania przypadku w muzyce, pozwalającego twórcy na samodzielne układanie porządku wyznaczonych przez kompozytora części.
W latach 70. XX w. Boulez stworzył wiele serii utworów, w tym m.in. musical „Ainsi parla Zarathoustra”, koncert skrzypcowy „Messagesquisse”, utwór orkiestralny „Rituel: In Memoriam Bruno Maderna”. Rozwinął również swoje wczesne miniatury fortepianowe „Douze Notations” w cykl orkiestralny pt. „Incises”. Po powołaniu do życia w 1977 r. paryskiego IRCAMu, czyli instytutu poświęconego rozwojowi oraz badaniu muzyki współczesne, kompozytor powrócił do swoich eksperymentów z muzyką elektroakustyczną, czego świadectwem jest np. utwór „Répons”.
Obecnie Pierre Boulez preferuje występy i nagrania skupiające się na muzyce współczesnej, romantycznej i chóralnej. Jako dyrygent zasłynął ze wzorcowych wykonań dzieł klasyki XX w. (m.in. Strawińskiego, Debussy`ego czy Bartóka) i utworów współcześnie żyjących kompozytorów.